Söz, yazıyı uzun tutmayacağım. Antik zamanların gemici peksimeti panis nauticus ve askerlerin arpa peksimeti mazas 3500 yıllık bilinen geçmişi ile Gılgamış Destanı’ndaki paksamitsten Evliya Çelebi’nin baksumatına zor zamanların fakir ekmeği diyerek bugünlere gelmiş.

Hep küpe zarar veren sirkeleri öğrettiler bize! Oysa küp var küpcük var, ya o iş öyle değilse! Siz hiç küpünü seven sirke görmediniz mi? 

Yok efendim, KABAK hazretleri Amerika kökenliymiş, yok antik dönemde kabak yokmuş filan… Var yahu! KABAK antik çağda var.

Bazı araştırmacılar tractayı günümüz tarhanasına başlangıç olarak algılasalar da tarhananın atası diyebilir miyiz tartışılır! Tarhana’nın bir fermente ürün oluşu hakkındaki pek çok öyküyü anlamsızlaştırıyor!  

Karpiç 1923’den '53’e kadar Ankara’nın en iyi lokantasıydı. Lokanta olmanın ötesinde bir müessese, bir okul, bir kulüptü. İşte bu Karpiç Lokantası'nın hikayesi...

Genetiği değiştirilmiş mısır deyince daha iyi anlar olduk. Z kuşağı belki böyle hatırlayacak pancarı! Kıskanmak gibi olmasın ama biz de bir zamanlar kuşaklı çocuklardık; Z değilse de, elbiselerimizin kuşağı vardı sırtımızda fiyonk yapardı annemiz.

Boşuna ölmez ağaç ünvanını  almamıştır. Neredeyse dünyanın tüm yaşamına tanıklık etmiştir kadim ağaç zeytin.

Her şey Apicius başta olmak üzere antik dönem aşçılarının sirkeyi kullanış biçimleriyle başladı. Antik Roma’nın bir numaralı içeceği olan sirkeli su posca (ballı sirke) üzerinde durmamızda yarar var.

Tarih boyunca bizden önce yaşamış insanların neler yiyip içtiği hep merak konusu olmuştur. Geçenlerde yine Aktopraklık Höyük ziyaretindeydim. Odağım elbette en çok tüketilen gıdalardı.

Bugün Batı dillerinin tamamında değişik söyleyişleri olan ‘oil’ kelimesi, eski Yunanca’da zeytin ağacı anlamına gelen “eleia” kelimesinden türemiştir.

Asma çiçeği, üzüm tomurcuğu, üzüm havyarı, asma boncuğu... Adına ne derseniz, mayıs ayının bu minik boncuklarından ne yaparım diye düşünürken birden “buldum buldumcuk” oldum.

Mayıs ayı Türk Milleti için önemli aylardan biridir.