Modern Barışçıl İnsan feat İlkel Vahşi İnsan

 

Taş devri insanları küçük gruplar halinde yaşarlar. Gruptaki herkes grubun bir parçasıdır. Elbet topluluk baskın bir birey tarafından yönetilir.  Ancak bu birey güçlü olduğu kadar adilde olmalıdır. Çünkü, barış halinde iç savaş yaşayan bir topluluk savaş halinde bir arada kalamaz ve kolayca yenilir. Ayrıca toplulukta İletişim yüz yüze ve güvene dayalıdır. Küçük gruplarda herkes diğerini iyi tanır. Huzuru bozduğu düşünülen gruptan atılır. Diğer insan grupları rakiptir. Yine yüz yüze ama karşılıklı bir iletişim vardır. Eğer gruplardan biri diğerine üstünlük kurmak isterse diğeri buna karşılık verir. Ve savaş çıkar.  

 

Bazı kabilelerde olaylar sona erip kabilelerin statüleri yeniden belirlendikten sonra öldürülen her kes için avlanılan hayvanlardan oluşan tazminat verilirmiş. Kazanan ve kaybeden ayrımı yapılmadan, statüsüne, cinsiyetine bakılmadan... Yiyecek bulmanın zor, rekabetin güçlü olduğu Güney Afrika’da uygulanan bu tür yaptırımlar zamanla kabile mahkemelerinin ortaya çıkmasını sağlamış. Güney Afrika’da işlevini sürdürmekte olan kabile mahkemeleri savaşta kayıpların sınırlanmasını ve anlaşma yoluyla sorunların giderilmesini sağlamaya devam ediyor. (ZENOOZ, 2013)  

Ne kadar ilkel ve vahşice... Biz modern barışçıl insanlar, bir bombayla onlarca insan öldürürüz. Sonra ‘savaş bu’ der çocuğumuzu öpüp koklayabiliriz. Ne var ki bunda? Kaynakta gösterelim (Medya organları, her gün). Şimdi bunun tarımla, iletişimle ne ilgisi var demi ama… İşte bu ilişkilendirememe halidir sorunları çözümsüz kılan.