KAV HASTALIĞI (ESCA Sendromu)

Bu hastalığa neden olan funguslar mantar cinsleri bol miktarda spor üreten, doğaya iyi adapte olmuş, saldırganlıkları yüksek olan mantarlardır. Bu organizmaların ürettikleri sporlar rüzgar, sulama suyu, bulaşık toprak, budama makasları ve tarım alet-makineleri ile kolaylıkla taşınabilmektedirler. Bu yollarla asmalardaki yaralanmış bölgelere veya gövdedeki iletim demetlerine ulaşan patojenler, salgıladıkları enzim ve toksinlerle dokuları kolonize etmekte ve ardından bu dokulardaki hücre birlikteliklerinin bozulmasına neden olmaktadırlar (Chiarappa1959b). Diğer yandan mantar saldırılarına karşı koymaya çalışan bitki dokularında, mantarın ilerleyişini engellemeye yönelik fiziksel bariyerler oluşmaya ve viskozitesi yüksek zamk kıvamında sıvılar salgılanmaya başlar. Bu olaylar neticesinde iletim demetlerinde su taşınımı sekteye uğrar, toprakta suyun varlığına rağmen lokal solgunluklar ve kurumalar meydana gelir. Sonuç olarak fizyolojik işlevlerini tam olarak yerine getiremeyen asmalar bir süre sonra ölürler. Yine bu organizmaların üretmiş oldukları toksik metabolitler, suyla yapraklara taşındıktan sonra, yeşil yaprak dokularında hücre ölümlerine ve nekrotizasyona yol açarlar (Valtaud, ve ark., 2009). Kav hastalığı etmenleri olumsuz çevre koşullarını asma dokularında misel halinde (bazı türler peritesyum formunda) uyuşuk dönemde geçirmekte ve uygun koşulları bulmaları halinde hızla sporlanarak çevreye yayılmaktadırlar. Kış döneminde dahi bağların içerisinde spor uçuşları olabilmekte, budama ve terbiye işlemleri sırasında oluşan yaralar patojenler için giriş kapısı olarak rol oynamaktadırlar (Eskalen ve Gubler, 2001).