1. Kış Donları
Kış donları her hangi bir ekolojide bağcılığı sınırlayan en önemli iklim faktörlerinden birisidir. Vitis vinifera L. çeşitleri için, sıcaklığın düşme hızına ve etkili olma süresine bağlı olarak; - 12 0C’de kış gözleri, - 16 0C’de dallar ve – 20 0C’de ise kollar zarar görmeye başlar. Asmaların dona dayanıklılık derecesi çeşitlere göre değişebilmektedir. Kışları soğuk geçen yörelerde, soğuklara toleranslı çeşitleri, zayıf anaçlar üzerinde alçak gövdeli (40 – 50 cm) yetiştirerek, geç dönemde ve gereğinden fazla sulama ve azotlu gübrelemeden kaçınarak, özellikle fosfor ve potasyum yönünden yeterli ve dengeli bir beslenme uygulanarak kış donlarından kısmen ya da tamamen korunmak mümkün olabilir.
Dona dayanıklılık bir tür özelliği olduğu kadar, o türün düşük sıcaklıkta kalma süresine de bağlıdır. Düşük kritik sıcaklıkta uzun süre kalan asmalar daha fazla zarar görmektedir. Kış donlarından zarar gören asmanın gözlerinin iç kısımları kararır, koyu kahverengi ile siyah bir renk alır. Yıllık dallarda ise özellikle öz kısmının açık kahverengi rengi siyahlaşır ve koflaşır.
